Ilikuwa siku yenye jua kali kwenye savanna. Upepo mdogo ulivuma, ukiburudisha wanyama waliokuwa wakitafuta chakula. Pundamilia alikimbia kwa kasi kwenye nyasi ndefu, akihema na kutazama nyuma kila mara. Alikuwa akifukuzwa na simba mwenye njaa, macho yakiwa mekundu kwa tamaa ya kupata mlo.
“Leo huwezi kunikwepa!” Simba alinguruma kwa sauti nzito.
Pundamilia, kwa akili ya haraka, aliona mto ukiwa mbele. Alijua kwamba hakukuwa na mahali pa kujificha katikati ya uwanda huu wa wazi. Kwa hivyo, akaamua kujaribu ujanja wa kipekee.
Alipofika kando ya mto, alipaza sauti kwa heshima kubwa, “Habari za mchana, rafiki yangu Mamba!”
Simba aliyekuwa akimfuata kwa kasi alisimama ghafla nyuma ya kichaka karibu na mto. “Mamba?!” Simba aliwaza kwa hofu, akitazama maji ya mto kwa wasiwasi. Kama kuna kiumbe aliyeogopa kwenye savanna, ni mamba.
Mamba aliyekuwa akilala uvivu kando ya mto alifungua macho kwa mshangao mkubwa. “Ni nani huyu anayeongea nami kwa sauti ya urafiki? Ni Pundamilia?” Mamba alijitokeza taratibu, akifikiria amepata mlo rahisi wa mchana.
“Habari zako, Pundamilia?” Mamba alijibu kwa sauti tulivu lakini yenye utata.
Pundamilia, akijua simba alikuwa akisikiliza, alisema kwa sauti kubwa zaidi, “Nimefurahi kukuona rafiki yangu mpendwa! Nilikuwa nakukimbilia kwa msaada wako.”
Simba, akiwa juu ya mti sasa, aliendelea kusikiliza kwa hofu. “Pundamilia na Mamba ni marafiki? Hii ni hatari kubwa!”
Mamba naye, akiwa bado hajui mchezo unaochezwa, akasema kwa tabasamu la udanganyifu, “Karibu sana, Pundamilia. Hivi ungenisaidia kuelewa ni kwa nini umeniita kwa haraka hivi?”
Pundamilia akasema kwa sauti tulivu lakini thabiti, “Ah, niliona simba akinisogelea na nikajua kuwa wewe, rafiki yangu wa kweli, ungekuwa mlinzi wangu. Nilikuambia mara ya mwisho kuwa nafurahi kuwa na rafiki mwenye nguvu kama wewe!”
Mamba aligeuka na kutazama juu ya mti, akamwona simba akitetemeka. Hapo ndipo alielewa mchezo wa Pundamilia. Kwa akili yake yenye ujanja, mamba akaamua kucheza pamoja.
“Ndiyo, rafiki yangu Pundamilia,” Mamba alisema kwa sauti kubwa, akijifanya mwenye nguvu, “Wewe ni mgeni wangu hapa. Simba yeyote anayekusumbua atakuwa na shida na mimi!”
Simba alipokuwa juu ya mti, aliamua kwamba hatari ilikuwa kubwa sana. Baada ya kungoja kwa muda, alishuka taratibu na kukimbilia porini, akitokomea kabisa.
Pundamilia akapumua kwa wepesi, akimshukuru mamba kwa ushirikiano wa bahati. Hata hivyo, aliharakisha kuondoka kabla mamba hajabadili mawazo na kuamua kumla kweli.
Kwa njia hiyo, Pundamilia alinusurika siku hiyo, akithibitisha kwamba akili ni silaha bora zaidi, hata wakati unapoonekana kutokuwa na nguvu mbele ya maadui wako.