Jua lilikuwa limechomoza kwenye uwanda wa savana, likiwasha dhahabu juu ya majani yaliyokauka. Mbuni, ndege mwenye ukubwa wa kuvutia lakini asiyeweza kuruka, alikuwa akitembea polepole huku akihakikisha kila hatua yake haileti shaka. Aliangalia pembeni mara kwa mara, macho yake makubwa yakichunguza upeo wa macho kwa ishara yoyote ya hatari. Chini ya kichaka kilichofifia, mayai yake yalikuwa yamefichwa kwa uangalifu. Hilo ndilo lilikuwa hazina yake kubwa, na alikuwa tayari kufanya lolote kuyahifadhi.
Lakini siku hiyo, mbweha mwerevu alikuwa karibu. Akijivuta kimya kutoka kichaka kimoja hadi kingine, mbweha alikuwa ametambua kuwa mbuni huyo alikuwa na kitu cha thamani. Alijua vizuri kuwa mayai ya mbuni si tu ladha tamu bali pia ni mlo wa shibe kwa siku nyingi. Mbweha akaanza kufuatilia kila hatua ya mbuni, macho yake madogo yakiwa na tamaa kubwa.
Mbuni alihisi uwepo wa mbweha kwa harufu ya upepo. Badala ya kuonyesha hofu au kuanza kumlinda waziwazi, alitumia akili yake ya hali ya juu. Aliamua kumhadaa mbweha huyo, akijua kuwa njia bora ya kuyalinda mayai yake ilikuwa kumwelekeza mbali na eneo lake halisi.
Mbuni alianza kutembea mbali kidogo kutoka alikokuwa ameficha mayai yake. Alijifanya hana haraka, akipapasa ardhi kwa mdomo wake kama kwamba alikuwa akitafuta chakula. Alijua mbweha alikuwa akimwangalia, kwa hivyo hakutoa dalili yoyote ya wasiwasi.
Mbweha, akijiamini kuwa alikuwa karibu kugundua hazina hiyo, akaendelea kumfuata kwa makini. Alifikiri:
“Mbuni ni ndege mjinga, na mimi nitashinda leo.”
Mbuni alipofika mbali vya kutosha kutoka eneo la mayai yake, ghafla aligeuza mwendo wake na kuanza kukimbia kwa kasi kuelekea upande mwingine wa uwanda. Mbweha, akiamini kuwa mbuni alikuwa akitoroka kutoka eneo la mayai, alimfuata kwa spidi. Kila mara mbuni angepunguza kasi kidogo, kama kwamba alikuwa akichoka, na kumwacha mbweha akikaribia zaidi.
Lakini kila mara mbweha alipofikiri kwamba alikuwa karibu kumnasa, mbuni angeongeza kasi na kuondoka zaidi. Mbuni alimzungusha mbweha kwa muda mrefu, akipita maeneo yenye vichaka vikubwa na nyasi ndefu, hadi mbweha akaanza kuchanganyikiwa. Hatimaye, mbuni alipofika mbali kabisa na eneo lake halisi, alitokomea kwenye msitu mnene na kumwacha mbweha akisumbuka na njia yake.
Mbweha alijaribu kurudi alikofikiri mbuni alianza, lakini alikuta hakukuwa na kitu. Nyayo za mbuni zilikuwa zimechanganyika na za wanyama wengine kwenye savana, na mbweha alijikuta hana pa kuanzia. Baada ya muda, alikata tamaa na kuondoka, akiwa njaa na aibu kwa kushindwa na ujanja wa mbuni.
Mbuni, kwa upande wake, alirudi polepole kwenye kichaka chake baada ya kuhakikisha kuwa hakuna dalili za mbweha. Alisimama karibu na mayai yake kwa fahari, akiyafunika kwa uangalifu zaidi kwa majani. Akapiga mluzi wa ushindi, akijua kwamba ujanja wake ulikuwa umemwokoa tena siku hiyo.
Na tangu siku hiyo, mbuni alijulikana si tu kwa kasi yake ya kukimbia bali pia kwa akili yake ya kipekee ya kuhadaa maadui.