Palikuwa na jamaa mmoja aitwaye Kanyolewa, mtu wa masihara mengi lakini mwenye kiburi cha kupitiliza. Kila siku alikuwa akimfokea mwenzake Karatasi kwa kutoroka wanyama pori . Isitoshe mzee mmoja akamwambia:
“Ukiona mwenzako akinyolewa, wewe tia maji.“
Hata hivyo Kanyolewa aliamua kwenda mbugani kutafuta nyasi za mifugo wake. Akiwa pale, alikutana na kundi la nyati wakila majani yao kwa amani.
Nyati mmoja mzee, mwenye pembe zilizochongoka, alionekana kuwaongoza wenzake. Wakati Kanyolewa alipowakaribia, alimwona swala mdogo akijaribu kuvuka mbuga karibu na nyati hao. Ghafula, nyati mzee alinyanyuka kwa hasira na kumkimbiza swala yule hadi akatoweka kwenye vichaka.
Badala ya kuchukua tahadhari, Kanyolewa akacheka kwa dharau. “Hawa nyati ni waoga tu,” alisema huku akiinua fimbo yake na kuendelea kukaribia zaidi.
Alipoendelea mbele, alijikuta katikati ya kundi la nyati. Nyati mzee, akiwa bado na hasira za awali, alinyanyua kichwa chake na kumtazama Kanyolewa kwa macho makali. Kabla hajajiandaa, nyati huyo alimrukia kwa kasi isiyotarajiwa.
Kanyolewa akakimbia kwa nguvu zote, akapita vichakani na mito, lakini nyati mzee alikuwa nyuma yake kama kivuli. Hatimaye, alipofika mlimani, aliweza kupanda juu mahali ambapo nyati hakuweza kufika.
Akiwa amechoka na kutetemeka, Kanyolewa aliapa, “Nimejifunza! Sijawahi tena kudharau onyo la mzee wa kijiji!”
Tangu siku hiyo, kila aliposikia methali ya “ukiona mwenzako akinyolewa, wewe tia maji,” Kanyolewa alitikisa kichwa kwa uzito. Watu walimwita jina lake na kufurahishwa na simulizi lake, lakini alibaki na heshima kubwa kwa hekima ya methali.
Funzo: Tunapokutana na onyo kutoka kwa wazoefu, ni vyema kulichukua kwa uzito. Kiburi huja kabla ya anguko.
