Hapo zamani za kale, binadamu wote walitoweka kutoka duniani. Waliiacha dunia na vitu vyao vyote: mashine, nyumba, magari, na miji mikubwa. Wanyama walishangaa kuona vitu hivi vya ajabu walivyokuwa wakiviona kwa mbali sasa vikiwa mikononi mwao. Mwanzoni, walihisi woga, lakini baadaye wakaanza kushangaa: ni nini hasa binadamu walikuwa wakifanya na vitu hivi?
Ng’ombe, aliyekuwa akiishi shambani, alitembea kwa makini huku akitazama trekta kubwa lililokuwa limeachwa katikati ya shamba. Ghafla, akamuona Nyati kutoka msituni akifika karibu. Hawa wawili kwa kawaida hawakuwa wakizungumza, lakini sasa walihisi hali imebadilika. Ng’ombe aliangalia trekta na kusema, “Labda tunaweza kujifunza kutumia vitu hivi. Binadamu hawako, lakini sisi tuko.” Nyati, kwa sauti nzito, alikubali. Waliamua kuungana na wanyama wengine ili kuona wangeweza kufanya nini.
Siku moja, wanyama walikusanyika katikati ya mji ambapo kulikuwa na basi kubwa lililosimama. Wote walilizunguka, wakijaribu kuelewa jinsi linavyofanya kazi. Paka, mwenye akili nyingi, alichungulia ndani na kusema, “Binadamu walikanyaga hapa chini na basi likaenda. Naweza kujaribu kufanya hivyo.” Twiga, akitumia shingo yake ndefu, aliangalia mbele kupitia kioo cha dereva na kusema, “Nitakuwa wa kuona njia. Ninaweza kuona mbali sana.” Ndovu, kwa sauti ya kujiamini, alisema, “Nitapinda gari. Mkonga wangu una nguvu za kushika usukani.”
Kwa kushirikiana, wanyama hao watatu walianza kazi yao. Paka alikanyaga mafuta, Twiga akaelekeza, na Ndovu akashika usukani kwa mkonga wake. Hatimaye, basi likaanza kusonga, na wanyama wote waliokuwepo walishangilia kwa furaha.
Kila mmoja alianza kuona umuhimu wa kushirikiana. Wanyama wa nyumbani kama Ng’ombe walifungua maghala na kugundua mashine za kusaga nafaka. Simba na Mbwa walifanya kazi pamoja kulinda miji dhidi ya hatari. Ndege, kwa macho yao makali, walikuwa wakiruka juu na kutoa onyo lolote lililohitajika.
Wanyama walijifunza kuwa dunia inaweza kuwa mahali bora wanaposhirikiana. Walisema, “Binadamu walikuwa na akili nyingi, lakini sisi tuna mshikamano.” Na hivyo, waliendelea kuishi kwa furaha na amani, wakitumia maarifa na nguvu zao kwa manufaa ya kila mmoja.
