Zamani za kale, pori la Msituni Mwitu lilikuwa na utulivu na mshikamano wa wanyama. Hata hivyo, siku moja, Ndovu mkubwa na mwenye sauti nzito alitangaza kwamba angetoa burudani ya kipekee kwa wanyama wote kwa kucheza ngoma.
“Wana msituni,” alitangaza Ndovu kwa sauti ya kugonga, “kesho nitacheza ngoma kuu ya pori hili. Ni nani atakayethubutu kunishinda?”
Wanyama waliokuwa wakisikia kelele hizo walishangilia. Hata hivyo, mbali kidogo, Chui mdogo lakini mwerevu alicheka kimya. “Ndovu atajua kuwa kucheza ngoma si suala la kelele,” alisema kwa sauti ya chini.
Kesho yake, wanyama walikusanyika kuanzia asubuhi. Sehemu ya wazi ilitayarishwa kuwa uwanja wa shindano. Jukwaa lilijengwa kwa majani makubwa, na twiga akateuliwa kuwa mwamuzi kwa sababu ya mtazamo wake mzuri kutoka juu.
Ndovu alianza kucheza. Alipiga kelele za kutetemesha pori, akitikisa mwili wake mkubwa na kupiga ardhi kwa miguu yake mikubwa. Wanyama wengine, hasa pundamilia na nyani, walicheka kwa furaha na kupiga makofi. Lakini wengine, kama fisi na swala, waliona kelele hizo kuwa nyingi kupita kiasi.
Kisha, ilipofika zamu ya Chui, pori lilitulia. Chui alianza kwa kutembea kwa mwendo wa taratibu, akitumia hatua za kimya lakini za mdundo wa kuvutia. Miguu yake laini ilizama kwenye udongo bila kufanya kelele yoyote, na mikia yake ilizunguka kwa ustadi, ikionekana kama rinda linalocheza kwa upepo.
Kila mnyama alikodoa macho. Hata Ndovu alisimama, akishangazwa na jinsi Chui alivyokuwa na uwezo wa kutumia kimya kama sehemu ya mdundo wake. Chui alimalizia kwa kuruka juu na kufanya mzunguko wa ajabu angani kabla ya kutua kwa mguu mmoja tu bila sauti yoyote.
Shangwe zilisikika kutoka kwa wanyama wote. Twiga, akiwa mwamuzi, alisimama na kutangaza, “Kwa ustadi wa kucheza kimya lakini kwa athari kubwa, mshindi wa shindano letu ni Chui!”
Ndovu alikubali kushindwa kwa tabasamu, ingawa alisema, “Nitakubali kushindwa, lakini kelele zangu bado zitanifanya maarufu zaidi.”
Hii ndiyo sababu hadi leo, Chui hujulikana kwa uwindaji wake wa kimya kimya, akiwa na heshima na mashabiki wa kimyakimya, huku Ndovu akiendelea na desturi yake ya kupiga kelele kila anapokwenda, akiwavuta wanyama kwa sauti yake kubwa.
Na hadithi inaishia hapo, ikiwa na funzo kwamba si lazima uwe na kelele nyingi ili kuvutia wengine—utulivu pia ni nguvu.
