Kulikuwa na ziwa moja lenye maji masafi na ya kuvutia, lililokuwa na samaki wa aina mbalimbali. Humo ziwani, samaki walifurahia maisha yao ya utulivu na amani. Lakini usiku ulipofika, utulivu huo ulivunjwa kila mara na sauti ya chura mmoja aliyependa sana kuimba.
Chura yule, aliyeitwa Kazimba, alikuwa na tabia ya kukaa kwenye jiwe kubwa kando ya ziwa na kuimba nyimbo zake kwa sauti kubwa. Ingawa chura alijivunia sauti yake na aliiona kama kipaji cha kipekee, samaki wa ziwa waliona kuwa sauti hiyo ilikuwa kero kubwa.
Kila usiku, samaki waliposikia nyimbo zake, walianza kuruka ruka kwa kukerwa, wakijaribu kufunga masikio yao kwa mapezi yao. Lakini bahati mbaya kwao, harakati zao zilimfurahisha sana mzee Kafimbo, mvuvi aliyekuwa akivua samaki usiku. Alipokuwa akiona samaki wakiruka ruka juu ya maji, alitupa nyavu zake na kupata mzigo mzuri wa samaki kila mara.
Mzee Kafimbo alimpenda sana chura yule bila hata yeye kujua. Kila aliposikia nyimbo zake, alitabasamu na kusema, “Chura huyu ni mwimbaji mzuri, lakini zaidi ya hayo, ananifanyia kazi nzuri. Ananiletea samaki wengi!”
Lakini kwa upande wa samaki, hali hii ilikuwa janga. Kila siku, idadi yao ilipungua kutokana na nyavu za mzee Kafimbo. Wakaamua kwamba walihitaji kufanya jambo kuhusu chura yule kabla hawajaisha kabisa.
Samaki waliitisha mkutano mkubwa katikati ya ziwa. Samaki mkubwa aliyeitwa Bwana Mkubwa alisema, “Lazima tuondoe kero hii ya chura kabla maisha yetu hayajaharibika kabisa. Anafanya tusalie wachache, na utulivu wetu umefutika.”
Samaki mdogo akapendekeza, “Tumsihi aondoke. Labda tukiongea naye kwa heshima, ataelewa.”
Lakini samaki mwingine, mwenye hasira, alisema, “Hapana! Tumemsihi mara nyingi, lakini bado anaendelea kuimba kila usiku. Ni lazima tutumie hila za kumfukuza.”
Baada ya majadiliano marefu, samaki walikubaliana kutumia mpango wa hila. Walituma samaki mrembo aliyeitwa Samawati kwenda kwa chura.
Samawati alimkaribia Kazimba kwa tabasamu na kusema, “Ah, chura mwenye kipaji! Sauti yako ni ya kipekee sana! Lakini kwa nini uibane kipaji chako hapa kando ya ziwa? Kuna ziwa jingine upande wa mashariki linalojulikana kwa kumsikia mwimbaji kama wewe. Huko ndiko kipaji chako kitathaminiwa zaidi.”
Kazimba, aliyekuwa na moyo wa haraka kusadiki, alisema, “Kweli? Ziwa jingine? Naweza kufurahia mashabiki zaidi huko?”
Samawati alitabasamu na kusema, “Hakika! Wewe ni miongoni mwa wachache wenye kipaji kama hiki. Hakikisha unaondoka mapema ili usikose nafasi hiyo ya kipekee.”
Asubuhi iliyofuata, Kazimba aliaga ziwa hilo na kuelekea ziwa la mashariki kwa matumaini ya kupata mashabiki zaidi. Samaki walisherehekea kwa furaha, wakijua kuwa wameshinda.
Lakini waliposherehekea, mzee Kafimbo aligundua kuwa samaki hawaruki tena juu ya maji usiku. Hakusikia tena nyimbo za chura, na akatambua kuwa kipaji kilichomfurahisha hakipo tena. Mwishowe, samaki walipata amani yao, lakini utulivu wao haukuwa na ladha tena.
Funzo: Wakati mwingine tunapokwepa kero, tunaweza kupoteza kitu kinachotupa maana, hata kama hatukukitambua mwanzoni.