Hapo zamani za kale, katika msitu bora uliojaa uhai, kulikuwa na chura mdogo mwenye akili nyingi aliyeitwa Maarifa. Maarifa alipenda maisha yake ya utulivu kando ya bwawa dogo lililofichwa na miti yenye majani mengi. Alitumia muda wake kuwinda wadudu na kuimba kwa sauti yake ya chura, akifurahia asili.
Siku moja, wakati Maarifa alikuwa akirukaruka kutafuta chakula, alisikia kelele kubwa katikati ya msitu. Kelele hizo zilivunja utulivu wa msitu na kuwashtua hata ndege waliokuwa wakiimba juu ya matawi. “Haya sasa, kelele gani hizi? Nani amevuruga amani ya msitu wangu?” Maarifa alijiuliza, akielekea mahali sauti zilipotokea.
Alipofika, aliona wasichana wawili, Hadija na Rukia, wakigombana vikali. Uso wa Hadija ulikuwa mwekundu kwa hasira, huku Rukia akirudi nyuma huku mikono yake ikitetemeka kwa ghadhabu. “Hilo ni langu!” Hadija alipaza sauti. “Hapana! Ulininyang’anya bila haki!” Rukia alijibu kwa sauti kali. Chura Maarifa alisimama kando ya mti akiwatazama, akijaribu kuelewa jinsi ya kuwatuliza.
“Mnaweza kutatua hili kwa amani!” Maarif alisema kwa sauti yake ndogo, lakini wasichana hawakumsikia. Walikuwa wakipaza sauti kiasi kwamba hata upepo ulisimama kuwasikiliza. Chura alijaribu kurukaruka kati yao, akiwapungia mikono yake midogo. Hakuna aliyemtazama. Alijaribu kuwahubiria juu ya umuhimu wa amani na mshikamano, lakini bado walipuuza uwepo wake.
Maarif akatulia na kufikiri kwa kina. “Nitawashangaza ili waache kugombana!” akasema kwa sauti ya matumaini. Kisha, akajivuta pumzi ndefu, akapanua mdomo wake mdogo, na kutoa sauti yake ya chura kwa nguvu:
“ROBOSAA!”
Ghafla, kelele za ugomvi zilikatika. Hadija na Rukia walishtuka sana. Waliangalia chini, wakamtazama chura mdogo mwenye macho makubwa akiwarukia polepole huku akiendelea kutoa sauti za “ROBOSAA!” Kwa mshangao mkubwa, wote wawili walipiga kelele na kukimbia pande tofauti za msitu. Walisahau hata sababu ya ugomvi wao!
Maarif alitazama jinsi walivyotoroka, akatikisa kichwa huku akitabasamu. “Hata sauti ya chura mdogo inaweza kurejesha utulivu,” alisema kwa sauti ya kuridhika. Aliruka kurudi kwenye bwawa lake, akiwa na hakika kuwa amani ya msitu imerejea.
Na tangu siku hiyo, msitu ulirudi kuwa mahali pa utulivu, na Maarif akabaki kuwa shujaa wa kimya wa kutatua migogoro. Na Hadija na Rukia? Walisahau ugomvi wao lakini walijifunza kwamba kelele za hasira hazikuwa na manufaa—zilikuwa tu sauti nyingine kwa chura mwerevu.