Siku moja, wakati wa alasiri, watoto walikuwa wakirudi kijijini baada ya kucheza karibu na msitu. Walikuwa wakiimba nyimbo zao za furaha waliposhuhudia tukio la ajabu.
Basi lililokuwa likisafiri barabarani kuelekea kijijini, lilisimama ghafla. Abiria ndani ya basi walishangaa, wakainua vichwa kuona ni kitu gani kilichosimamisha basi.
Watoto walijikusanya karibu na barabara kuona kilichokuwa kinaendelea. Hapo mbele, waliona kivuli kikubwa kikitingisha matawi ya miti. Mara ghafla, mnyama mkubwa mwenye masikio makubwa sana alijitokeza barabarani. “Tazameni! Ni mnyama mwenye masikio makubwa!” mtoto mmoja alipiga kelele kwa mshangao.
Mnyama huyo alikuwa ndovu mwenye haiba, akiwa amekuja kuchukua matunda yaliyoanguka barabarani. Lakini watoto, kwa sababu ya kufurahishwa na ukubwa wa masikio yake, walijishughulisha tu na maajabu hayo. Wengine walikuwa wakibishana, “Je, ni tembo au ni mnyama mwingine wa ajabu kabisa?”
Ndovu alitulia, akawatupia macho ya utulivu kisha akanyonya matunda kwa kutumia mkonga wake mrefu. Alipomaliza, alishusha mkonga wake chini, kama ishara ya shukrani kwa watoto na abiria wa basi waliokuwa wakimwangalia kwa mshangao. Baada ya muda, alitembea polepole kuingia msituni, akitokomea mithili ya kivuli.
Watoto walirudi kijijini wakiharakisha, wakiwa na hadithi mpya ya kusimulia. Waliamua kumwita ndovu yule “Mnyama wa Masikio Makubwa.” Kuanzia siku hiyo, kila wakati waliposikia basi likisimama barabarani ghafla, walijua kwamba rafiki yao wa masikio makubwa huenda amerudi kutembelea barabara yao tena.
Na hivyo ndivyo hadithi ya ndovu mwenye masikio makubwa ilivyokuwa maarufu katika kijiji cha Mti wa Heri, ikiwafundisha watoto thamani ya kuishi kwa amani na wanyama wa porini.