Mchungaji jasiri
Katika boma moja kijijini Maporomoko, alikuwapo mbwa mmoja wa pekee aitwaye Ziko. Ziko alikuwa wa kipekee kwa sababu ya nguvu zake, akili yake ya haraka, na zaidi ya yote, uaminifu wake kwa ng’ombe wa boma lao. Tangu akiwa mdogo, Ziko na ng’ombe walikuwa marafiki wa karibu. Aliwalinda kila mara walipokuwa wakilisha porini na kuwaamsha walipokuwa hatarini.
Chui Aingia Boma
Siku moja, usiku wa giza nene, kila kitu kilionekana kimya ndani ya boma. Ziko alikuwa amelala karibu na zizini mwa ng’ombe, masikio yake makubwa yakiwa yamesimama kama rada. Gafla, upepo ulipeperusha harufu isiyo ya kawaida. Ilikuwa harufu nzito, kali, iliyojawa na hila.
Ziko aliinua kichwa na kuanza kuchunguza. Macho yake yakang’ara wakati alipoona kivuli cha mnyama mkubwa juu ya mti karibu na boma. Kwa makini, Ziko alinyata na kuanza kufuatilia nyayo zilizokuwa karibu na mti. Hakukuwa na shaka: mnyama aliyekuwa pale alikuwa chui!
Ziko Aanza Kazi
Ziko alijua kwamba chui hakuwa pale kwa nia njema. Alikuwa amekusudia kuwashambulia ng’ombe, marafiki wa Ziko. Bila kupoteza muda, Ziko alianza kubweka kwa sauti kubwa, sauti iliyokuwa na onyo na hasira. “Wuuuuuf! Wuuuuuf!” sauti zake zilijaza anga, zikiwatikisa hata wale waliokuwa wamelala ndani ya nyumba.
Mkubwa Wa Boma Aitikia
Mkubwa wa boma, Bwana Mzee Kiboko, alishtuka usingizini. Alishika silaha yake, mkuki uliokuwa ukining’inia ukutani, na akatoka haraka kuelekea zizini. Alimwona Ziko akiwa amesimama karibu na mti, meno yake yakiwa yameonekana na mwili wake wote ukiwa tayari kwa vita.
“Mzee Kiboko, tazama juu ya mti!” aliongea kama kwamba alikuwa anasema.
Bwana Kiboko alipoinua macho, alimwona chui mkubwa amejikunja kwenye tawi la mti, macho yake yakimulika kwa tamaa huku akijiandaa kuruka. Bila kufikiri mara mbili, Mzee Kiboko alirusha mkuki wake kwa ustadi wa hali ya juu. Mkuki ulipiga tawi, na chui akaanguka chini kwa kishindo.
Ziko Amalizia Kazi
Chui alipokuwa akijaribu kusimama, Ziko alimrukia haraka, akimng’ata na kumzuia. Chui, aliyekuwa amejeruhiwa na mkuki, aliona kwamba hana nafasi ya kushinda vita hiyo. Alijikokota na kutoweka gizani, akiwa amejeruhiwa na aibu.
Sherehe za Ushindi
Ng’ombe, ambao walikuwa wakiangalia kwa woga, sasa walitoa sauti za furaha: “Moooo!” walishukuru kwa ujasiri wa Ziko. Bwana Kiboko alimpapasa Ziko kichwani, akisema, “Wewe ni zaidi ya mbwa; wewe ni shujaa wa kweli!”
Siku iliyofuata, kijiji kizima kilikusanyika kumpongeza Ziko. Watoto walicheza naye, na wazee walimuita “mchungaji wa kweli.” Kutoka siku hiyo, Ziko akawa alama ya uaminifu na ujasiri katika kijiji cha Maporomoko.
Funzo: Uaminifu na ujasiri vinaweza kuokoa maisha. Marafiki wa kweli ni wale wanaokaa nasi wakati wa hatari, hata ikiwa inamaanisha kuhatarisha maisha yao wenyewe.
